Interview met Giovanna en Federica Mascheroni Stianti | Travel Italy

De geschiedenis van het kasteel van Volpaia vindt zijn oorsprong in de middeleeuwen, zoals blijkt uit de eerste documenten waarin het dorp wordt genoemd in 1172.

Sindsdien lijkt de stad bewaard te zijn gebleven in de loop van de tijd en tradities, ook dankzij de activiteiten van de familie Stianti-Mascheroni: al drie generaties lang zorgen de leden van de stad voor het milieu van Volpaia door azijn, olie en wijnen te produceren op biologische wijze, met respect voor de natuur en haar ritmes.

Lang voordat het concept „biologisch” een trend werd, werden de productieactiviteiten van het landgoed Volpaia aangepast aan de vruchtbare realiteit van het gebied, waarbij de wijnstokken en de bodem steeds grondiger werden bestudeerd. Tegenwoordig wordt het onderzoek voortgezet, in een omgeving met een uniek microklimaat dat voortdurend zijn aroma afgeeft aan de Chianti Classico

die daar wordt geproduceerd.

Giovanna, Federica: een inleidende nieuwsgierigheid. Waarom staan uw achternamen in een andere volgorde?

„Mijn vader Raffaello Stianti heeft het landgoed opgericht, in eerste instantie om het als jachtreservaat te gebruiken. De 390 hectare van Volpaia is bedekt met olijfbomen en wijngaarden voor een minderheid van ongeveer 60 hectare, terwijl de rest van het oppervlak bebost is. Met zijn ondernemersmentaliteit moest mijn vader echter alle ruimtes goed benutten, en dat deed hij ook: hij bracht elke portie cultuurgrond optimaal tot zijn recht. Toen mijn man Carlo en ik trouwden, kregen we het landgoed als huwelijkscadeau — ik ben er bijna van overtuigd dat Carlo juist vanwege de schoonheid van Volpaia met me is getrouwd!” , grapt Giovanna

.

„In de volgende generatie zou de achternaam van de grootvader verloren zijn gegaan, dus om die niet te vergeten, hebben we de tweede achternaam aangenomen. Mijn moeder is dus 'Stianti-Mascheroni', terwijl mijn broer Nicolò en ik 'Mascheroni-Stianti' zijn”

, vult Federica aan.

Laten we teruggaan naar Volpaia: waar staan we nu precies?

Allereerst bevinden we ons in het hart van de productiezone Chianti Classico, in de gemeente Radda in Siena. Historisch gezien is de naam van deze stad erg belangrijk: Radda was de hoofdstad van de Chianti League, opgericht aan het einde van de 14e eeuw voor defensieve doeleinden. Het symbool van de Zwarte Haan werd hier geboren, samen met de eerste definitie van de grenzen van deze landen, vastgelegd door de groothertog

van Toscane.

De kamer waarin we ons bevinden, was daarentegen een gevangenis voordat we een kelder waren. Het dorp Volpaia werd versterkt en in een kasteel was dit ook nodig

.

Hoe is familiegeschiedenis gerelateerd aan Volpaia? Wilt u ons meer vertellen over de meest recente wisselvalligheden

van deze plek?

Vóór onze familie woonde de gelijknamige Della Volpaia in Volpaia, fabrikant van klokken en armillairbollen [hemelmodellen, noot van de redactie]: een van de leden van deze familie was zelfs een vriend van Leonardo da Vinci, terwijl de creaties van een van zijn nakomelingen nog steeds worden bewaard in lokale en internationale musea in Londen, Chicago en andere locaties. Het heeft altijd een bepaald effect als u erover nadenkt, of als u bedenkt dat zelfs onze wijn internationaal bekend is geworden, net als die horloges

.

Mijn vader kocht Volpaia en zijn beroemde wijnboerderijen aan het einde van de jaren 60, kort voordat de algemene belangstelling voor deze plaatsen toenam en de ontvolkingstrend die het platteland in het midden van de eeuw doormaakte

, werd omgekeerd. Carlo en ik hebben het landgoed en de Sangiovese-wijngaarden, die tot de hoogste in de regio behoren, cadeau gekregen, wat ons op zijn beurt ongelooflijk veel voldoening geeft, omdat we volgens Wine Spectator ons reservaat van 2015 op de derde plaats hebben zien staan in de ranglijst van de beste wijnen van 2018.

Bent u meteen begonnen met het produceren van wijn?

„Absoluut ja! Zoals ik al eerder zei, was de mentaliteit van mijn vader die van een industrieel: de druiven waren klaar voor de oogst, ze moesten worden gebruikt en winstgevend worden gemaakt. In tegenstelling tot een machine kan de natuur niet worden uitgeschakeld.

In de beginfase van de productie was de wijn niet uitstekend. We verkochten hem in bulk en concentreerden ons vervolgens op de druiven. We zijn echter onmiddellijk begonnen met de export van onze beste flessen, om ze bekend te maken en ze te laten reizen: dat is waar Federica, de verkoopmanager van Volpaia en ook haar eigen landgoed in de Maremma, mee bezig is

”.

„Mijn broer beheert ook een landgoed in Pantelleria. Blijkbaar kunnen we geen huis kiezen dat niet ook een wijngaard heeft! Het startpunt en referentiepunt voor ons allemaal is echter altijd Volpaia gebleven

.”

Het gesprek met Giovanna en Federica wordt voortgezet in het tweede deel van deze aflevering van onze podcast: Tot ziens en tot ziens in de volgende aflevering!